فاطمه خواب است. حسین گریه میکند.
یک دفعه گهواره شروع میکند به تکان خوردن.
صدای لالایی شنیده میشود. حسین آرام میگیرد.
ماجرا را که برای محمد رسول الله تعریف میکنند، میگوید: «جبرئیل بوده، جبرئیل امین»
- ۰ نظر
- ۳۱ مرداد ۹۲ ، ۱۴:۰۵
فاطمه خواب است. حسین گریه میکند.
یک دفعه گهواره شروع میکند به تکان خوردن.
صدای لالایی شنیده میشود. حسین آرام میگیرد.
ماجرا را که برای محمد رسول الله تعریف میکنند، میگوید: «جبرئیل بوده، جبرئیل امین»
"بسم رب النور"
حسین را فاطمه شیر نداد. نه فاطمه ، نه هیچ زن دیگری.
وقتی که به دنیا آمد ، فاطمه شیر نداشت که به او بدهد.
هیچ زنی هم پیدا نشد که دایه اش بشود.
محمد انگشتش را در دهان حسین می گذاشت.
او می مکید و این مکیدن برای دو سه روزش کافی بود.
گوش و خون حسین می روییید از گوشت و خون محمد .
(برگرفته از کتاب « آفتاب بر نی » از مجموعه کتب 14 خورشید و یک آفتاب)
از
حضرت صادق علیه السلام نقل شده است: «روزى رسول خدا صلى الله علیه و آله ،
در خانه حضرت زهرا علیهاالسلام بود و حسین علیه السلام در دامان ایشان
قرار داشت. ناگاه رسول خدا صلى الله علیه و آله به سجده افتاد. سپس فرمود:
اى فاطمه! پروردگار بى همتایت به من فرمود: آیا حسین را دوست دارى؟ عرض
کردم: آرى، حسین، نور چشم من است و گل خوش بو و میوه قلب من است. آن گاه
درحالى که دست مبارک خود را بر سر حسین علیه السلام قرار داده بود، فرمود:
پروردگارم به من فرمود: مبارک باد این مولود که برکات و صلوات و رحمت و
رضوان من بر او باد و غضب و عذاب من، بر کسى که او را به قتل مى ساند و با
او دشمنى مى کند. به راستى که او، سیدالشهدا علیه السلام ، اولین و آخرین
است. هم در دنیا و هم در آخرت. او سرور جوانان اهل بهشت است».
داود
رقى مى گوید: «روزى در خدمت امام صادق علیه السلام بودم. حضرت مقدارى آب
نوشید و بى اختیار اشک از چشمان مبارکش سرازیر شد. آن گاه فرمود: «اى
داوود! خدا لعنت کند قاتلان حسین علیه السلام را. پس هرکس که آبى بیاشامد و
جدّم حسین علیه السلام را یاد کند و بر قاتلان او لعن و نفرین کند، خداوند
صد هزار حسنه برایش بنویسد و صد هزار گناه او را بیامرزد، و او را در درجه
هاى بلند، جاى دهد و مانند این است که صد هزار بنده را آزاد کرده باشد. پس
او در روز قیامت با دلى شاد و چهره اى خندان محشور مى شود».
قال ابوعبدالله علیه السلام: من باب عند قبرالحسین علیه السلام لیلة عاشورا لقى الله یوم القیامة ملطخا بدمه کأنما قتل معه فى عرصة کربلا.
امام
صادق (علیه السلام) فرمود: کسى که شب عاشورا در کنار مرقد امام حسین علیه
السلام سحر کند روز قیامت در حالى به پیشگاه خدا خواهد شتافت که به خونش
آغشته باشد، مثل کسى که در میدان کربلا و در کنار امام حسین علیه السلام
کشته شده باشد.
بابا آمد
بابا در آتش آمد
بابا با کسای نیم سوخته آمد ...
احمد که آمد؛ آتش رفت ...
از آتشکده ها هم!
احمد که رفت؛ آتش آمد ...
تا آشیان ِ دخترش هم!
امام زین العابدین علیه السلام شبیه ترین مردم به جد خود امیرالمومنین علیه السلام بود. شبها بسیار نماز می گذارد و بسیار قرآن تلاوت می نمود. مشکهای پرآب به دوش می کشید و به خانه ایتام و مسکینان می رفت. حدود سیصد خانواده از مستحقین را از جهت آب و نان اداره می کرد و نمی دانستند که چه کسی به آنها غذا می دهد تا آنکه پس از رحلت که اثر جای مشک آب و ظرفهای نان را به دوش حضرت دیدند و خانوده های فقیر مدینه که بی آب و نان ماندند، فهمیدند آن کارها را حضرت علی بن الحسین انجام می داده است.
بجز آن، امام سجاد علیه السلام روزی صد گوسفند در آشپرخانه می کشتند و سفره ایشان همیشه گسترده بود که فقرا و یتمیان و مسکینها و در راه ماندگان می آمدند. امام شخصا به آشپزخانه سرکشی و از مردم پذیرایی می فرمود.غذا بردنهای مخفیانه شبانه و سفره پهن کردن های روزانه امام سجاد علیه السلام یادآور این آیه از قرآن است:
پشت یه ماشین سنگین نوشته شده بود:
به مدپوشان بگوییدآخرین مد کفن است
در نزد معاویه، مردم سخن مى گفتند و احنف خاموش بود. گفتند: تو را چه شده اى ابوبحر که سخن نمى گویى؟
گفت: اگر دروغ بگویم از خدا مى ترسم، و اگر راست بگویم از شما ترسانم!
یکی از زهاد را بیماری عارض شد. شخصی به عیادت او رفت و او را شادمان دید و زبانش را به شکر و ثنا متذکر یافت.
گفت: می خواهی که خدای تعالی تو را شفا دهد؟
گفت: نه.
گفت: می خواهی به وضع بیماری بمانی؟
گفت: نه.
گفت: پس چه می خواهی؟
گفت: آن را می خواهم که خدا می خواهد.
لطمه میزد
دلیلش را پرسیدند
گفت برای حسین است
گفتند صورت زیبایت امانت خداست
باید امانت دار باشی
اما
من شنیدم
که می گفتند
حق ادا کرن روضه حسین
مرگ است
پ.ن:
طبق آخرین سخن علما درمورد لطمه زدن
لطمه زدن اگر باعث وهن نشود
اشکالی ندارد